Saturday, June 10, 2006

Έλαττον – λάσπη – Souvlaki


Τις τελευταίες μέρες, με τον παράξενο καιρό και την κοσμοσυρροή τουριστών με υψηλά εισοδήματα στα σοκάκια της Πλάκας, ανακάλυψα πως πράγματι όλα είναι τελικά, ζήτημα διάθεσης… H σημερινή βροχή, ήταν μια λύτρωση μετά από όλα αυτά που έχω περάσει τελευταία. Πιεσμένο πρόγραμμα δουλειάς, συνεργάτες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης για να προλάβουμε τα deadline για διάφορες παράλληλες ενασχολήσεις που μας κάνουν χίλια κομμάτια κ.α.
Μόλις πριν λίγο ολοκλήρωσα ένα εγχείρημα που συνάντησε πολλές αντιπαραθέσεις στο δρόμο του. Ήμουν πάνω από 14 ώρες στον υπολογιστή αγωνιζόμενος να υλοποιήσω κάτι που θα θεωρούσα χιμαιρικό πριν λίγα χρόνια… Κι όμως, με το βλέμμα ψυχρού εκτελεστή που ξέρει καλά τη δουλειά του, αποχώρησα από το γραφείο του συνεργάτη χωρίς καθόλου χαρά. Δεν βγήκα έξω με τον ενθουσιασμό παλιών εποχών, αλλά με μια πικρή αίσθηση κορεσμού και με αργό κουρασμένο βήμα. Και προχώρησα, πήρα τον ηλεκτρικό και έφτασα στην Ερμού. Εκεί, ανάμεσα σε τουρίστες έζησα την πρώτη καλοκαιρινή μπόρα…
Αυτοί απογοητευμένοι γιατί το Athens είναι τόσο μουντό και βροχερό χωρίς ήλιο και εγώ γιατί έπρεπε να βρω τα μυστικά του εξαρχής χαμένου «ελεύθερου» χρόνου μου στην σχεδόν άδεια μεγαλούπολη. Ευθύς, κατάλαβα πως αυτοί οι άνθρωποι με κοιτούσαν παράξενα… σαν άγριο ζώο στον χώρο που του έχουν οριοθετήσει στον ζωολογικό κήπο. Γι’ αυτούς, το να με παρατηρούν στην άσκοπη και πολυδιασπασμένη καθημερινότητά μου, ήταν η βασική ενασχόληση- στοχοπροσήλωση του ελεύθερου χρόνου τους ως τουρίστες, ενώ για μένα ήταν η συνειδητοποίηση του ότι είμαι ένα ζωντανό έκθεμα στην έκθεση φυσικής και πολιτισμικής ιστορίας του Καταναλωτικού Μουσείου της Ερμού. Στην αντίφαση της σύγκρισής μου με τα εξωραϊσμένα είδωλα – ανδρείκελα στις λαμπερές βιτρίνες του κέντρου, οι τουρίστες είχαν δύο σε ένα: το ζωντανό έκθεμα και το εποπτικό πληροφοριακό του υλικό…στο οποίο προστέθηκε και η λάσπη της βροχής από κάποια έργα που γίνονται παραπάνω…
Πατώντας στη λάσπη, μου ζήτησαν πληροφορίες για τα σουβλατζίδικα του Μοναστηρακίου και εγώ τους έδειξα την κατεύθυνση…Από την ελαστομέρεια των κινήσεών τους, μου έδειξαν με μικτά γαλλοαγγλικά Ε.Ε. (ευρωπαικής ένωσης) πως κατάλαβαν.
Τους μίλησα λίγα γαλλικά (με προφορά Πήτερ Σέλλερς στο Πάρτυ) και αυτοί με σωβινιστική καλοσύνη και ευπροσήγορο ύφος, μου είπαν “Kali hesperra hέλαττον hεστί…” με ερασμιακή εκφορά και εκεί έμεινα αποσβολωμένος να τους βλέπω να φεύγουν… Αν νομίζετε πως οι τύποι εννοούσαν τα έλατα, τότε ψάξτε λίγο παραπάνω, γιατί μάλλον αυτοί ξέρουν περισσότερα από το souvlaki, ενώ εμείς τρώμε λάσπη στο κλουβί που μας έχουν κλείσει…
Ψάχνω ακόμα να βρω το φάντασμα του ελεύθερου χρόνου μου… αλλά το σίγουρο είναι πως μόλις τον βρώ, μάλλον δεν θα ξέρω τι να τον κάνω!

9 comments:

Mave said...

καλώς τον κι ας άργησες !:)

noarch said...

ήταν καιρός να γίνει κι αυτό...
Θα μου επιτρέψεις απο εδώ και πέρα να σε ονομάζω dune γιατί μου αρέσουν τα ονόματα απο τη sci fi μυθολογία...
Πότε θα κατέβεις Αθήνα;

Mave said...

συντομα...μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες.:) θα σε πάρω τηλέφωνο να βρεθούμε.

Mave said...

dune ??από που και εώς που ? χεχε !!!
δεν έχω καν μπλε μάτια!

noarch said...

εννοείς αυτο το μπλε του Αράκις;

noarch said...

Εγώ το έβγαλα απο το επώνυμό σου.. αν δε σε πειράζει..

Mave said...

όχι κανένα πρόβλημα..το κατάλαβα αργότερα από που το έβγαλες..!!! αν το είχα σκεφτεί πιο νωρίς θα το είχα χρησιμοποιήσει κι εγώ από μόνος μου.

evee said...
This comment has been removed by a blog administrator.
evee said...

έπρεπε να μου το πεις ξεκάθαρα για να βεβαιωθώ

(αν και το ψευδώνυμο είναι ανάλογο του ceci n'est pas une pipe :Ρ)

υγ: αλήθεια, γιατί το ψευδώνυμο γράφεται με Ω ενώ το όνομα με Ο?