Αρχαιολογικός Χώρος, ώρα 11:00π.μ.
Ο Β. κοίταξε τον λίθο διστακτικά και σάστισε…Τον άγγιξε και ένιωσε τις αλλεπάλληλες επεμβάσεις που διαδέχονταν η μια την άλλη, στις φθαρμένες από τις χρήσεις επιφάνειές του.
Σ.«Προφανώς, είναι ένα μαρμάρινο κατώφλι από τα μνημεία της περιοχής, έτσι δεν είναι;» βιάστηκε να παρατηρήσει η αρχαιολόγος.
Ν.«Μια από τις χρήσεις του ήταν αυτή, αλλά μάλλον θα δυσκολευτούμε να τον τοποθετήσουμε σε συγκεκριμένη θέση…» της απαντώ.
Σ. «Γιατί;»
Β.«Βλέπεις την στενή ταινία εδώ; Αυτή είναι από την πρώτη χρήση του λίθου…στην βάση του ορθοστάτη ενός μκρού ναού, ο οποίος δεν υπάρχει πια... Έχω και άλλα κομμάτια από αυτόν, κάτι γείσα και λιθόπλινθους από τον τοίχο του σηκού. Ύστερη κλασσική ε; Τι λές Ν.;»
Ν. «Αν κρίνω από το σωζόμενο ύψος, έχεις δίκιο... Βλέπεις τον τόρμο της μολυβδοχόησης εκεί και την πρόσθετη επεξεργασία αυτού του μετώπου με λεπτό βελόνι; Στα μέσα της ελληνιστικής περιόδου, το κομμάτι χρησιμοποιήθηκε ανεστραμμένο στον στυλοβάτη της δωρικής κιονοστοιχίας της Στοάς (…). Να φαίνεται και το ίχνος του κίονα εδώ!»
Β. «Και μετά, χρησιμοποιήθηκε σε ένα ρωμαϊκό βάθρο αγάλματος φυσικά…Φαίνεται από το κυμάτιο που το περιτρέχει στην άλλη πλευρά…Από την περίοδο του Αυγούστου…»
Ν. «Έχει και τον εγχάρακτο σταυρό, μάλλον χρησιμοποιήθηκε και στο δάπεδο της παλαιοχριστιανικής βασιλικής που ήταν (…).
Β. «Δεν χρησιμοποιήθηκε στο υστερορωμαϊκό τείχος; Τι σου λένε τα κονιάματα εκεί πίσω;»
Ν. «Ύστερα βυζαντινά προς μεταβυζαντινά. 16ος αιώνας…και βάλε! Αλλά κανείς δεν ξέρει… Το υστερορωμαϊκό τείχος διαλύθηκε γρήγορα…».
Β. «Και ‘δω ερχόμαστε σε σένα Σ., με το κατώφλι, που πριν λίγο ανέφερες…Αυτός ο λίθος γλύτωσε την ασβεστοποίηση και μπήκε στο κατώφλι της εισόδου μιας από τις κατοικίες του 19ου αιώνα που βρισκόταν εδώ κοντά…»
Σ. «Και πως βρέθηκε εδώ;»
Ν. «Αυτές οι κατοικίες γκρεμίστηκαν γιατί φτιάχτηκε η λεωφόρος (…) πάνω από αυτές τη δεκαετία του ’50…»
Β. «Έτσι το κομμάτι βρέθηκε στην αντιστήριξη του δρόμου με την ανάπλαση της περιοχής, την δεκαετία του ’90 και έκτοτε βρίσκεται εδώ…»
Σ. «Έχουμε διανύσει 2500 χρόνια ιστορίας, περιγράφοντας τις χρήσεις ενός και μόνο λίθου…Δεν είναι καταπληκτικό όλο αυτό;»
Β. «Όχι. Είναι απλώς χρήσιμο για αυτούς που ασχολούνται με την έρευνα της αρχαιότητας. Μας προσφέρει απλώς μια σειρά από ιστορικές μαρτυρίες που διευκολύνουν την τεκμηρίωση…»
Ν. «Δεν σταματάτε τα «φιλολογικά» να δούμε και το επόμενο κομμάτι; Ίσως εκείνο να έχει ακόμη περισσότερες χρήσεις…Σήμερα πρέπει να τελειώσουμε κι άλλα τρία, έτσι δεν έχουμε πει;»
Ο Β. κοίταξε τον λίθο διστακτικά και σάστισε…Τον άγγιξε και ένιωσε τις αλλεπάλληλες επεμβάσεις που διαδέχονταν η μια την άλλη, στις φθαρμένες από τις χρήσεις επιφάνειές του.
Σ.«Προφανώς, είναι ένα μαρμάρινο κατώφλι από τα μνημεία της περιοχής, έτσι δεν είναι;» βιάστηκε να παρατηρήσει η αρχαιολόγος.
Ν.«Μια από τις χρήσεις του ήταν αυτή, αλλά μάλλον θα δυσκολευτούμε να τον τοποθετήσουμε σε συγκεκριμένη θέση…» της απαντώ.
Σ. «Γιατί;»
Β.«Βλέπεις την στενή ταινία εδώ; Αυτή είναι από την πρώτη χρήση του λίθου…στην βάση του ορθοστάτη ενός μκρού ναού, ο οποίος δεν υπάρχει πια... Έχω και άλλα κομμάτια από αυτόν, κάτι γείσα και λιθόπλινθους από τον τοίχο του σηκού. Ύστερη κλασσική ε; Τι λές Ν.;»
Ν. «Αν κρίνω από το σωζόμενο ύψος, έχεις δίκιο... Βλέπεις τον τόρμο της μολυβδοχόησης εκεί και την πρόσθετη επεξεργασία αυτού του μετώπου με λεπτό βελόνι; Στα μέσα της ελληνιστικής περιόδου, το κομμάτι χρησιμοποιήθηκε ανεστραμμένο στον στυλοβάτη της δωρικής κιονοστοιχίας της Στοάς (…). Να φαίνεται και το ίχνος του κίονα εδώ!»
Β. «Και μετά, χρησιμοποιήθηκε σε ένα ρωμαϊκό βάθρο αγάλματος φυσικά…Φαίνεται από το κυμάτιο που το περιτρέχει στην άλλη πλευρά…Από την περίοδο του Αυγούστου…»
Ν. «Έχει και τον εγχάρακτο σταυρό, μάλλον χρησιμοποιήθηκε και στο δάπεδο της παλαιοχριστιανικής βασιλικής που ήταν (…).
Β. «Δεν χρησιμοποιήθηκε στο υστερορωμαϊκό τείχος; Τι σου λένε τα κονιάματα εκεί πίσω;»
Ν. «Ύστερα βυζαντινά προς μεταβυζαντινά. 16ος αιώνας…και βάλε! Αλλά κανείς δεν ξέρει… Το υστερορωμαϊκό τείχος διαλύθηκε γρήγορα…».
Β. «Και ‘δω ερχόμαστε σε σένα Σ., με το κατώφλι, που πριν λίγο ανέφερες…Αυτός ο λίθος γλύτωσε την ασβεστοποίηση και μπήκε στο κατώφλι της εισόδου μιας από τις κατοικίες του 19ου αιώνα που βρισκόταν εδώ κοντά…»
Σ. «Και πως βρέθηκε εδώ;»
Ν. «Αυτές οι κατοικίες γκρεμίστηκαν γιατί φτιάχτηκε η λεωφόρος (…) πάνω από αυτές τη δεκαετία του ’50…»
Β. «Έτσι το κομμάτι βρέθηκε στην αντιστήριξη του δρόμου με την ανάπλαση της περιοχής, την δεκαετία του ’90 και έκτοτε βρίσκεται εδώ…»
Σ. «Έχουμε διανύσει 2500 χρόνια ιστορίας, περιγράφοντας τις χρήσεις ενός και μόνο λίθου…Δεν είναι καταπληκτικό όλο αυτό;»
Β. «Όχι. Είναι απλώς χρήσιμο για αυτούς που ασχολούνται με την έρευνα της αρχαιότητας. Μας προσφέρει απλώς μια σειρά από ιστορικές μαρτυρίες που διευκολύνουν την τεκμηρίωση…»
Ν. «Δεν σταματάτε τα «φιλολογικά» να δούμε και το επόμενο κομμάτι; Ίσως εκείνο να έχει ακόμη περισσότερες χρήσεις…Σήμερα πρέπει να τελειώσουμε κι άλλα τρία, έτσι δεν έχουμε πει;»
No comments:
Post a Comment